- سعی کنید هم خودتون آرام باشید هم مدل تون.
به خودتون انرژی مثبت بدین. عکسی که تو آرامش بگیرین خیلی بهتر از عکسی است که استرس توش قاطی باشه.

-سعی کنید دست یا موهای سوژه تون باز باشه.
درسته که تو ایران رعایت این مسئله سخته اما در اصل می‌تونم بگم که سوژه تون را در گرفتن فیگور آزاد بذارین. سعی نکنین اونو مقید کنین که مثلا اینجوری وایسا. شاید دلش می‌خواد به یه ستون تکیه بده. شاید دلش بخواد پاهاشو دراز کنه یا دستاشو از هم باز کنه.

- سعی کنین یک دستیار داشته باشین.
اگر یه دستیار داشته باشین که بهتره از دوستان یا اقوام باشه می‌تونه بهتون خیلی کمک کنه. تا حالا دقت کردین؟ با کلی دردسر یه موقعیت خوب پیدا می‌کنین. سوژه هم مهیا هست. و به قول ابر و باد و مه و خورشید و فلک در کارند تا شما عکستونو بگیرین که یه دفعه یکی بی خیال این همه تدارک از جلوی دوربین تون رد میشه. آی آدم حرصش در می‌آد. اینجاست که نقش یک دستیار به چشم می‌خوره که نذاره کسی از محدوده دوربین تون رد بشه.

- از لنزهای سریع و با فاصله کانونی زیاد بهره بگیرین.
لازم هست در این زمینه توضیح بدم؟ باشه. برای شروع بهتره از لنز سیگما ۱۰۵ میلی متری f/2.8 ماکرو استفاده کنین.

- از حالت چشمانتون برای کنترل مدل تون استفاده کنین.
ما عکس های زیادی را هر روز در سایت های معظم عکاسی همچون فلیکرمی‌بینیم. به چشمانتون اعتماد کنین. سعی نکنین همون حالت هایی را که تو عکس ها می‌بمدل تون تحمیل کنین. بعضی چیزها هست که سبک شما را می‌سازه. هر چشمی‌یه جور زیبایی را می‌شناسه. پس سعی کنین کشف کنین که چشمان شما چه چیزی را می‌پسنده.

-لباس مدل.
وقتی می‌خواهید عکاسی پرتره انجام بدین باید از روانشناسی رنگ ها و تاثیری که بر بیننده می‌گذاره مطلع باشین. سعی کنین براساس پس زمینه و رنگ غالب صحنه پوششی برای مدل انتخاب کنین. از تضاد رنگ هم می‌تونین استفاده کنین. اما سعی کنین لباس مدل تون وصله ناجوری به پس زمینه نباشه. من تو اولین تجربه ام از خواهرم خواستم که برای صبح به اون زودی یه جین بپوشه و یه تی شرت آبی تا با پس زمینه طلوع خورشید و آبی آسمانی تو کوه همخوانی داشته باشه. اون هم پذیرفت. اما چون صبح زود بیدارش کرده بودم و می‌دونست که می‌تونه آزادانه ژست بگیره رو یه تخته سنگ نشست و رو به دوربین با دستی زیر چونه خوابید.